تفاوت کشمش تیزابی و آفتابی و انگوری

کشمش، میوه رسیده و خشک انگور است که با توجه به نوع انگور، روش و شرایط خشک کردن و مواد افزودنی مجاز موجود در آن به نام های مختلفی در بازار به فروش می رسد. مطابق استاندارد ملی ایران، انواع کشمش به ۳ گروه آفتابی، تیزابی و انگوری تقسیم می شود. کشمش آفتابی به میوه رسیده انواع مختلف انگور بی دانه اطلاق می شود که با تابش مستقیم آفتاب خشک شده و به رنگ قهوه ای در می آید. در حالی که کشمش انگوری به رنگ زرد کهربایی تا قهوه ای روشن موجود است و همراه دود گوگرد خشک می شود. اما برای تولید انگور تیزابی از محلول های قلیایی مجاز استفاده می شود که محصول نهایی دارای رنگ زرد روشن تا قهوه ای خرمایی است. جالب تر اینکه در بازار ۲ نوع دانه دار و بی دانه نیز وجود دارد به طوری که این طبقه بندی به علت نوع انگور مورد استفاده برای تولید کشمش است. البته علاوه بر کشمش، مویز نیز در این گروه قرار می گیرد که همان کشمشی است که از انگورهای سیاه مجلسی قرمز یا انگور شاهانی تهیه می شود.
در میان کشمش ها، دو نوع کشمش انگوری و کشمش تیزابی از صادرات و فروش خوبی برخوردار می باشند. این دو نوع کشمش از لحاظ نوع انگور کاربردی و روش تولید با هم مشابه هستند، اما تنها تفاوت آن ها در دود گوگردی است که به کشمش اضافه می شود. وقتی دانه انگور آب خود را از دست می دهد، دارای پوست چروکیده می شود و همین باعث ظاهر نازیبای آن می شود. با به کار بردن تیزاب می توان ظاهر کشمش را زیبا کرد. برخی از تولید کنندگان از دود گوگرد برای ظاهر زیبای کشمش استفاده می کنند. با توجه به نحوه توزیع انواع کشمش های موجود در بازار و امکان وجود آلودگی های میکروبی، آفت زدگی، میزان روغن، بقایای سموم و گوگرد محصول بیشتر از حد مجاز به مصرف کنندگان توصیه می شود که هنگام خرید از محصولات بسته بندی شده با مجوزهای لازم بهداشتی استفاده کنند و پیش از مصرف، کشمش را با آب شست وشو دهند تا روغن های معدنی، گرد و غبار و سایر آلودگی های احتمالی که در سطح محصول وجود دارند، به حداقل ممکن برسند.